नेताले बिगारे देश

उता आंदोलन यता भूकम्प को छन यहाँ जनतालाई सोच्ने ? के को मस्ती हो नेताहरूलाइ ? नाकाबंदी छ । भूकंप पीड़ितहरु चिसोकै कारण मरिरहेका छन । नेताको छोरो देश बिदेशमा मौज गरिरहेका छन, तर सर्बसाधारण जनताहरु भने गाँस बॉस र कपासको लागि दिन दिनै मरिरहेका छन । कुर्सी बचाउन ६ ओटा उपप्रधानमन्त्रीहरु बनेका छन । मन्त्रीहरु थपिदैछन । आंदोलनकारीहरु नाका बंद गर्न तत्पर देखिन्छन् । जनतालाई खान पानी धौ धौ छ केको मस्ती यी भातमारहरुलाई ?

चिसोकै कारन १३ भूकंप पीडितहरुको ज्यान गैसक्यो । अब पनी के हरिरहेको छ सरकार ? भूकम्प पीडितहरुको लागि भनेर लेराएको चामल कुहिएर जान्छ किन ?

अब पनी किन चाहियो नेता, नेपाली ?

जायज माग और सद्भाव बनाई रखें : नेपाली

अपना जायज माग रखना लोकतंत्र में जनताके एक स्व-अधिकार है । पर स्वतंत्र और अधिकार के नाम पर देश हित बिपरित माग ए भी जनताको शोभा नहीं देता हे । हमार मदेश / तराई से भी कोई दल ऐसे ही बात कर रहे है । वो ऐसे क्यूँ कर रहे हे ? ए प्रस्ट हे की उनोने पहलेके संबिधान में मदेशी जनताऒ से अधिक कुरा वाधा किया था पर कोही भी पूरा नहीं किया । वो लोग सत्ता में बैठे पर जनताके घरके दाल रोटी के बारेमे भूल गए । इसीलिए जनताने दोश्रो संबिधान सभाके चुनाव में उन भोट नहीं दिया । उनके अलावा जनताने कांग्रेस और एमालेको चुना ।

अब जनताके नजरमे केहि मधेशबादी दल गिर चुके है इसलिए जनताके नजरमे उठने के लिए उनलोगो ने ए आंदोलन कर रहे हे । पर उनो का कुछ माग जनताके लिए जायज है और कुछ वो लोग राजनीति करनेके लिए उठा रहे है । 

हम मदेशी जनता अपना उचित मागको उचित ढंग से रख सकते है, यसकारण हमें संयमित होना जरुरी है । देश नेपाल हमार है, हम यहांके आदिवासी है । देश बनाना हमार कर्तव्य है । 

कुछ हमार मदेशी भाई बेहेन ए सोच रहे है की मधेशको दो टुकड़ा किया पर आपका ए सोचना बिलकुल गलत है क्यों की ए देश मात्र संघीयतामे गया है । और यहाँका संबिधान कोही और देशसे बिलकुल भिन्न है । अमेरिका का संघियता टुकड़ा टुकड़ा राज्यको जोड़ने के लिए हुवा था और भारत का भी अंग्रेजको लखेटनेके लिए हुवा था पर नेपाल का संघियता देशमे सद्वाव और राष्ट्रीय अखंडता बचेरखने के लिए हुआ हे । इसलिए नेपालके संघीयतामे राज्य नहीं प्रदेश कहना चाहिए । 

हम मधेशी जनता ने ए भी देखना पड़ेगाकी पहाड़को भी बिभिन्न प्रदेश में बाड़ लिया है । प्रदेश की माग के बदले हम मधेशी जनताके माग ऐसा होना चाहिए : 

• आधारभूत आवश्यकताके परिपूर्ति 
• मधेशिका अधिकारोंका सुनिश्चितता 
• शिक्षा निशुल्क और रोजगारिका अवसर 
• स्वास्थ्य सेवाके सुलभता 

( जय नेपाल जय मधेश )

देशमें ६० साल के इंतज़ार के बाद जनताके संबिधान

आज हमार देश ने ६० साल के इंतज़ार के बाद जनताके संबिधान हासिल किया हे । कुछ मदेशीदल इस संबिधान सभा से बाहर हे । ६०१ सभासद में से ६० मदेशबादी सभासद ने अपना माग पूरा नाहोते देखकर संबिधान सभा बाहर हुए थे । देशके कयौं क्षेत्रमे लोगों ने नयी संबिधानको स्वागत कर रहें हे । पर कुछ तराई - मदेशका जिल्ला भने अब तक अशांत हे ।

राष्ट्रपति रामवरण यादव जी ने संबिधान में हस्ताक्षर करते हुए ए कहा हे की अब नयी संबिधान से देशमे सुशाशन और समृद्दि छाएगा । तीन ठुला राजनीतिक दल ने अभीभी अशंतुस्ट पक्षको बार्ता में आनेको अनुरोध कर रहे हे ।

एमाले अध्यक्ष ओलिने कहा की ए संबिधान मदेश विरोधी नहीं हे ए मदेशके हितकर हे और उनोने कहा की इस संबिधान ने मधेसी और थारु समुदायको अधिक पहिचान दिया हे ।

सभी राजनितिक दलके शीर्ष नेतृत्व ने कहाकि देश समृद्द होता हे जब हर एक जनता ने अपना अधिकार पाएगा , और उनोने ए भी कहा की इस संबिधान ने हर नेपाली, चाहे वो मधेसी हो या पहाड़ी या हिमाली हर एक को समान अधिकार दिया हे । अन्तमा उनोने हर नेपाली को अपने आप में सद्भाव बनाए रखनेके लिए अनुरोध किया हे ।

हमार देश बहुभाषिक, बहुसांस्कृतिक धर्म माननेवाला देश है । इसलिए ए संसार के सबसे सुन्दर देश है । हम तराई मदेश से है तो, यहाँ कयौ मेरा साथी है जो हिमाल और पहाड़ से बिलोंग करते है । कयौं पहाड़ी मुलके व्यक्ति भी तराई में बसोबास करते हैं और कही मधेसी भाई लोग है जो पहाड़ी सहरो में काम करते है । इस देश अभीतक कभी जातिय दंगा  नयी हुवा है जहा सीता का और  बुद्ध का जन्म हुवा था और यही है विस्व का सर्बोच्च सिखर सगरमाथा (Mount Everest ).

२०० से ज्यादा साल से यहाँ राजतन्त्र था अब गणतंत्र स्थापित हुआ है । ए गणतंत्र बिलकुल ही हमार देशके लिए नयी है क्यूँ की यहाँ १०० साल राणा और २०० साल राजाने शाशन किया था । इसलिए हमें ए नयी कोसिसोमे सबर रखना होगा और अपना सद्भाव कायम रखना होगा क्यों की सदियों से ए देशमे मदेशी और पहाड़ी मिलकर रह रहे थे ।

तराई पहाड़ हिमाल, हमार नेपाल । 

सीधा ९२% को छातीमा तीर

फेरी ९२ % जनताको भावनामा तीर प्रहार भएको छ फेरी जनताले हारेको छ । संसारमा कयौं मुस्लिम राष्ट्र, कयौं ईसाई राष्ट्र र धेरै बुद्धिस्ट राष्ट्र छन जहाँकी त्यहा ७०% पनी जनता को बहुमत छैन । तर जहाँको ९२% जनताको  आस्था एउटा धर्ममा रहेको छ त्यो देश हो नेपाल । जहाँ ८२% जनता हिन्दू धर्म मान्छन भने १०% ॐ कार परिवारमा छन । तर पनी जनतालाई कुनै कुरा नसोधी यहाँ जनभावना बिपरीत धर्म निरपेक्ष राष्ट्र घोषणा गरियो । ९०% भन्दा बढीको समर्थन हिन्दू राष्ट्रमा भएपनि त्यसलाई गलत्याएर धर्म निरपेक्ष बनाइएको छ । अब दलहरुको यो कदमलाई के भन्ने ?

तीन ठुला राजनैतिक दलहरुले नेपालको संबिधान २०७२ असोज ३ गते आउछ भनेर घोषणा गरिसकेका छन तर मदेशबादी भन्ने दलहरु भने संबिधान सभा छाडेर आंदोलनमा उत्रिएका छन, यदी संबिधान जारी नै भयो भएपनि लागू हुन्छ त  भन्नेमा शंका प्रसस्तै भेटिन्छन् ।

सबैदल एक रा प्र पा नेपाल बाहेक अरु कोही हिन्दू राष्ट्र सापेक्षमा बोलेका छैनन । २०६४ पहिले पनि नेपाल हिन्दू राष्ट्रनै थियो तर त्यस बेल कोही मुस्लिमले अन्याय बेहोर्नु परेको थिएन, कुनै क्रिस्टियनको चर्च फोरिएको थिएन तर सितम्बर १५ तारीख २०१५ मा नेपालमा चर्च मा आगो लगाइयो यो किन ? के एउटाको अधिकारलाई सुरक्षित गर्ने नाममा अर्कोको आस्थामा खेलबाड गर्न पाइन्छ भन्ने सोच्नु कहा सम्मको अतिबाद हो यो ?

हिन्दू धर्म नै हो जसले अहिलेको बिखंडित नेपालका जनतालाई एक ठाउँमा लेराउन सक्छ । अहिले नेपालमा जातीय र क्षत्रिय मुद्दा उचालेर राजनीति गरिरहेका धेरै दलहरु छन  जो बिदेशी NGO र INGO  को भरमा चलिरहेका छन । उनीहरुलाई थाहा  नेपालीहरु सोझा हुन्छन् त्यसैले उनीहरु जातको र क्षेत्रको नाममा अस्थिर बनाई आफ्नो स्वार्थ पूर्ति गर्न चाहन्छन् । त्यसैले हामी नेपालीहरु जातमा हैन एकताको प्रतिक हाम्रो  धर्म हिन्दू धर्ममा विस्वास गर्नुहोस, तर यो पनि बुझौ की अरुको धर्म र आस्थालाइ पनि सम्मान गर्नुनै एउटा सच्चा  हिन्दुको  धर्म हो । नेपालीहरु सधैनै अरुलाई सह्योग र  सद्भाव गर्छन त्यसैले हामीले यो बुझौकी यो देश बुद्ध जन्मिएको देश, शान्तिको देश यसलाई हामी सबै मिलेर सुंदर बनाउनु पर्छ ।

अन्तमा: हामी चाहे मधेशी होस या पहाड़ी या हिमाली, वास्तवमा सबै नेपाली हौं । होला केहि व्यक्ति जसले गर्दा मदेशी जनताले आफ्नो अधिकार पाएनन् तर त्यसको जिम्मेवार एउटा खोचमा बस्ने पहाड़े बाहुनलाई कसरी हुनसक्छ ? हो मदेश / तराईमा धेरै संभावना छ बिकासको तर पनी भएको छैन जसको प्रमुख जिम्मेवारी भने त्यहिको नेता कार्यकर्ताले लिनसक्नु पर्छ  र हामी जनताले पनी आफ्ना प्रतिनिधिलाई भन्न सक्नुपर्छ । सत्तामा बसुंजेल जनताको आवस्यकता नबुझ्ने तर सत्तामा नहुदा राजनीति सफल बनाउन जनताको नाममा आंदोलन चर्काउन आउनेलाई हामीले खबरदारी गर्न सक्नुपर्छ । 

फेरी चीनले उछिन्यो

जे मा पनी चीन फेरी चीनले अमेरिकी कंपनी गूगलको ड्राइभर बिहीन कार भन्दा पहिलेनै ड्राइभर बिहिन बसको सफल परिक्षण गरेर गूगललाइ पछारेको छ  । फेरी एकपटक चीनले अमेरिकी टेक्नोलॉजीलाइ चैलेंज गरेको छ

यस्तो बसको सफल परिक्षण गर्ने कम्पनिको नाम हो युतोग । उक्त बसले झण्डै ३३ किलोमीटरको दुरी ट्राफिक नियमानुसार पूरा गरेको बताइएको छ ।

तपाईले तलको भिडिओमा हेर्न सक्नुहुन्छ उक्त बस र त्यसको गति

   

गरिवलाई गरिखान दिऔं

भोका नांगालाई भोजन हैन गरि खान दिऔं
एक दिन खान दिएर सस्तो लोक प्रचार गर्नु भन्दा सधैं खाने बाताबरण मिलाईदिन सकौं ।

तपाइलाई थाहा छ नेपालले आफुले गुमाएको भूभाग फिर्ता पाउन सक्थ्यो

तपाइलाई थाहा छ ? पूर्वमा टिस्टा र पश्चिमा कांगडा  सहित दक्षिणको पटना सम्मको आजको इंडियाको भाग नेपालको थियो ? र आज नेपाली जसरि भूपरिवेस्टित भएर बसेको छ र आभावले जेलिएको छ त्यस्तो हुने थिएन यदि त्यो भूभाग आजसम्म नेपालको भएको भए । जब व्रिटिशहरुले इंडियालाइ आफ्नो उपनिवेश बनाएका थिए त्यस बेला उनीहरु आफ्नो साम्राज्य बढाईरहेका थिए र उनीहरुले नेपाल माथि पनि आक्रमण गरे तर हाम्रा नेपाली विरहरुले कयौं पटक उनीहरुलाई परास्त त गरे तर बारबारको हमला र उनीहरु को अत्याधुनिक हतियारको अगाडी अन्त्य त नेपाली राज्य पक्षले सम्झौता गर्न बाध्य भयो जुन हाम्रो देश र राष्ट्रियता तथा सार्बभौम सम्पन्नता माथिको ठुलो आघात थियो जसलाई आजपनि सुगौली सन्धि नामले चिनिन्छ जसमा नेपालका तर्फबाट 2 December 1815 राजु गुरु र गजेन्द्र मिश्रले र इष्ट इंडिया कम्पनी बाट कोलोनेल पेरिस ब्राडशाले हस्ताक्षर गरेका थिए ।

यसै दिन देखि नेपालले आफ्नो एक तिहाई भूभाग गुमेको थियो । आजको दार्जीलिंग,  सिलिगुडी, कुमाउ, गडवाल, सिक्किम, गोरखपुर पुरै नेपालको भूभाग थियो ।

यदि ति भूभाग आजको नेपाल भएको भए हामीले बंगलादेशलाई पनि छुने थियौं र हाम्रो विकासको बाटो बन्ने थियो । ति भूभाग गुम्नु पनि आजको नेपालको परिस्थितिको एक कारण हो ।

एक समय यस्तो पनि आएको थियो कि त्यो नेपालको सबै भूभाग फिर्ता आउन सक्थ्यो । जब इंडिया स्वतन्त्र हुने अवस्थामा पुगेको थियो । ब्रिटिशले नेपालको तत्कालिन राणा सरकारलाई तिमीहरुको भूभाग माग हामी फिर्ता गर्छौं भनेका थिए तर नेपालको राणा सरकारले आफ्नो राज्य सत्ता हातबाट जाने डरले त्यो माग्न आँट गरेन किनकि त्यस बेला इंडियामा स्वतन्त्र आएको थियो र यदि ति भूभाग माग्यो भने नेपालमा पनि आन्दोलन सल्किने डरले र आफुले सत्ता छोड्न पर्ने डरले उनीहरुले त्यो भूभागलाई माग्न तत्पर भएनन् र देशमाथि ठुलो कुठाराघात गरे ।    

मेरो नेपाललाई एउटा कुशल साशक को अवश्यकता छ जसले नेपाल र नेपालीलाई बुझ्छ

मेरो देश नेपालले संघियताको भारी बोक्न सक्दैन भन्ने कुरा घाम जस्तै प्रस्ट भैसक्यो त्यसैले हे ६०१ बौलाह हो मेरो देशलाई नडुबाओ । यति सानो देश यो जो चीन भन्दा ६५ र भारत भन्दा २२ गुणा सानो छ जहाँ हरेक नेपालीको अनुहारलाई हरेक नेपालीले एक पटक मात्र देखेपनि चिन्न सक्छ  ।

आज र भोलि मात्र नहेर पर्सि पनि हेर पर्सिलाई मात्र पनि हैन निपर्सि संगै कानेपर्सि र आउदो हरेक दिनलाई हेर र बुझ के हाम्रो देशलाई साच्चै नै संघियता चाहियको छ त ? नहेर आफ्नो छोरा छोरीलाई मात्र नहेर ति सडक बालबालिकालाई पनि हेर, ति तराईका बाढि पिडितलाई पनि हेर, ति हुम्लाका जाडो पिडितलाई पनि हेर, ति भोकानागा लाई पनि हेर ति हरेकमा आफुलाई देख, आफ्ना सन्तानलाई देख र आफ्नो बाबुआमालाई खोज अनिमात्र तिमीले देशलाई बुझ्नेछौ  |

म त भन्छु यो यति सानो देश हो कि हिमालबाट कराए पहाडमा ठोक्किदै तराई सम्म सुनिन्छ र तराई बाट बोलाए हिमालले सहजै सुन्छ । यहाँ कुनै दल हरुको नाम मा ब्वाँसोको झुण्ड हैन जसले हरेक पल पेट फोरेर हरिण हरुलाई सिध्याउँछ यहाँ त एउटा यस्तो कुसल साशक भए हुन्छ जसले तराईको दुख सम्झोस, पहाडको व्यथा बुझोस् र हिमाल को कस्ट चिनोस र नेपालको लागि काम गरोस ।  त्यसकारण मेरो देशलाई माया गर र एक पटक फेरी सोच सम्झ र बुझ साच्चिकै मेरो देश नेपाललाई संघियता कत्तिको आवश्यक छ या छैन

मेरो देशमा एउटा कुशल शासक भए पुग्छ जो ली क्वान यू जस्तो होस् जसले हिजोको मात्र टापू सिंगापुरलाई आजको एक विश्वको नमुना सिंगापुर बनाए  जो नेपोलियन जस्तो होस् देश र जनतालाई सधैं प्राण भन्दा प्यारो ठानोस जसमा चे गुएभारा को जस्तो साहस होस् , जो बहादुर शाह जस्तो , जो भक्ति थापा, बलभद्र कुँवर, भीमसेन थापा, अम्मरसिंह थापा जस्तो वीर पुत्र होस् वीर होस् जसले देशको अखण्डतालाई सधै बचाईराख्न ज्यानको कुर्वान गरोस र मेरो देश नेपाल र नेपाली लाई सधैं माया गरोस ।

त्यसैले मेरो देशमा दलहरु हैन नेताहरु हैन राजाहरु पनि हैन एउटा कुशल साशक चाहिएको छ जसले नेपाल र नेपाली देखोस र नेपाली मनहरुलाई  देखेर राष्ट्रिय एकतालाई बलियो बनाओस 

पृथ्वीनारायण शाह राष्ट्रको इतिहास हुन र इतिहास देशको चिनारी हो ।

हामी सबै एक हौँ ।

पौष २७ आधुनिक नेपाल उदयको सुरुवात  

पौष २७ नजिकिदै गर्दा गणतन्त्र पहिले को समय र गणतन्त्र पश्चात को नेपालको याद आउंछ । गणतन्त्र अगाडी पौष २७ लाई बडा महाराजधिराज पृथ्वीनारायण शाह को जन्मदिन भनि राष्ट्रिय बिदा दिइन्थ्यो तर जब गणतन्त्रले देशलाई गाज्न थाल्यो र राजाले आफ्नो गद्दी देश बाशिलाई हस्तान्तरण गरे तत्पस्चात शाह बंशको सबैथोक नेताहरु र तिनका कार्यकर्तालाई अप्रिय लाग्न थाल्यो । अनि देशको विकास गर्न त परै जाओस दलहरु शाह बंशको अस्तित्व बिनास गर्न हिडें जस्तो देखियो शाह बंशको नाम जोडिएको हरेक चिजको नाम फेरियो शाही अथवा royal आउने हरेक बस्तुको नाम परिवर्तन गरियो । त्यसपश्चात पृथ्वीनारायण शाहको स्वोरुप को पनि विभिन्न किसिमले ब्याख्या गर्न थालियो । 

साना तिन भुरे टाकुरे राज्यलाई एकीकरण गरि एउटा सिंगो नेपाल बनाउने पृथ्वीनारायण शाह कुनै समय देश को राष्ट्र निर्माता र राष्ट्र पिताको नामले इतिहासमा नेपालको उच्च व्यक्तित्व मानिन्थ्यो तर यो भन्दै मा ऐले नमान्ने भन्ने होइन । वास्तवमा चर्को जातीय र  क्ष्यत्रियवादले उनीप्रतिको यो गौरवलाई कुल्चन खोजिएको छ ।

हो कुनै हत्या राम्रो हुन सक्दैन तर त्यो त्यतिबेला सम्म सत्य हुन्छ जब कुनै पनि त्यस्तो परिस्थिति आइपर्दैन कि आफुलाई बचाउनु पर्ने होस् । म भन्दिन कि पृथ्वीनारायण शाहले मान्छे मारेर राम्रो गरे तर त्यो परिस्थिति र त्यो समयको ब्याख्या गर्नु पनि त्यतिकै आवस्यक हुन्छ जब हामी पृथ्वीनारायण शाह माथि औला उठौन्छौँ ।

इतिहास कहिलै पनि मेट्न सकिदैन र मेटिन खोजिनु पनि हुन्न  । इतिहास मेट्न खोज्नु नै राष्ट्र मेट्न खोज्नु हो इतिहास एउटा देशको चिनारि हो जसले त्यो देशको प्रतिनिधित्व गर्दछ । 

तपाई नै हेर्नुस विस्मार्क जो एक जर्मन शासक थिए उनीनै जर्मन एकीकरणको अभियन्ता हुन् तर उनलाई जर्मनमा सबैले सम्मान गर्छन किनकि उनि जर्मन इतिहासको एक मुख्य पात्र हुन् । यहाँ धेरै ऐतिहासिक पात्रहरु छन् जसले त्यो रास्ट्रको निर्माण गरेका थिए र  अहिले पनि पुजनीय छन् । तिनीहरु मध्य पृथ्वीनारायण शाह पनि एक हुन् जसले नेपाल राज्यको निर्माण गरे र हामीलाई नेपाली बनाए र म नेपाली हु भन्न सिकाए सबै जात र धर्मलाई एउटा फुलबारी संग दाँजे । पृथ्वीनारायण शाह कहिलै पनि जात मा भेदभाव राख्दैनन् भन्ने उदाहरण को एक प्रमुख उदहारण भनेकै हाम्रो देशको नाम नेपाल रहनु हो जुन नेवारी भाषा बाट आएको हो । काठमाडौँ माथि विजय गरे पश्चात उनले आफ्नो देशको नाम गोरखा राख्न सक्थे तर त्यसो नगरी काठमाडौँ नै रहन दिई नेपाल राखे जुन पृथ्वीनारायण शाह प्रति नराम्रो भाव राख्ने प्रति एउटा राम्रो उदाहरण हुन् सक्छ ।

 वास्तवमा हामी ऐले यस्तो नराम्रो जातीय र धार्मिक द्वन्दको विचमा छौं कि यो हाम्रो लागि ठुलो घातक हो । कोहि देशले अन्तरिक्ष यात्रा गर्यो त कोहि ले world cup जित्यो तर हामी भने खान छैन बस्न छैन हजारौं नेपालि खाडी मा मरिरहेका छन् । भएका जनशक्ति देश बाहिर छन् र देश रेमिटान्स र अरुको भिख बात चलिरहेको छ तर हामी नेपाली अझ अबुज छौं कि ……………। मलाई त कैले कहिँ के लाग्छ भने देशमा कोहि पनि नेपाली नागरिक छैन, छन् त केवल नेता कार्यकर्ता र गुन्डा गर्दी मात्र । के तपाई को यो देश प्रति केहि जिम्मेवारी छैन । यति सोच्नुस कि देश आमा हुन् । आमा को रक्षा गर्नु एउटा सन्तानको कर्तव्य हो र धर्म पनि ।

अब हामीले उठाउन सक्नु पर्छ कि नेपाल को इतिहास कसले मेट्न खोज्दै छ ? र हाम्रो खबरदारी हुन् पनि त्यतिकै जरुरि छ ।

मेरो देश छटपटाइरहेछ

म हाँसीरहेछु जहाँ कुनै खुसि छैन
म रोइरहेछु जहाँ प्रत्यक्ष दुख छैन
तर पनि म चिच्याइरहेछु किनकि मेरो देश छट पटाइरहेछ।

कसैले बौलाहा भन्छन त कसैले पागल
न त त्यहाँ बौलाठी पन छ न त पागलपन
तर पनि म चिच्याइरहे मेरो देशको लागि
किनकि मेरो देश मेरो जन्मभुमि छटपटाइरहेछ ।

मेरो कोइ प्रत्यक्ष दोष छैन तर पनि आफैलाई दोषी ठानी रहेछु
न कुनै अपराध गरेछु तर पनि अपराधी मानिरहेछु
किनकि मेरो देश मेरो आमा छटपटाइरहेछ ।

के गरिस तैले मेरो देश को लागि मेरो नेपालको लागि
आफैमा कैले काँही प्रस्न गर्छु म र धिकार्छु आफ्नो निरीहतामा
न त मेरो त्यहाँ पहुच नै छ न त सामर्थ्य तर पनि दुख लाग्छ र आँसु झर्छन एकान्तमा
किनकि मेरो देश मेरो आम मेरो जन्मभूमि जननी छटपटाइरहेछ ।

के हामी नेपाली जनता मुर्ख हो ?

चित्र १ : मानबताको लागि आएको विरोध प्रदर्शन (फ्रान्स) 

चित्र २ : पार्टीको स्वार्थको  लागि आन्दोलन (नेपाल) 

हे नेपालीहरु तिमीहरुले सिक्नु पर्ने कुरा हो  यो तस्बिर हेरेपछि । यो तस्बिर विरोधको हो हिंसाको बिरुद्धको हो । चित्र १: यो तस्बिर हो फ्रान्स को जहाँ को व्यग्य पत्रिकामा गरेको आक्रमणको बिरोधमा आएको जनलहर । यहाँ हेर र बुझ किन यिनीहरुलाई हामी विकसित देश भन्छौं किनकि यहाको एउटा प्रमुख विशेषता यहाँको मानिसहरु विकसित हुन्छन । अन्यथा नलिनुहोला हाम्रो जस्तो अविकसित  देशको जस्तो  जसले जे भन्यो तेही गर्ने मुर्ख
जस्तो हुँदैनन् । हामीहरु जाउँ आन्दोलन गर्न भन्यो भने गइहाल्छौं  त्यो पनि कति आफ्नो देश जनता समाज र परिवारको हितमा छ नहेरी । वास्तव मा भन्ने हो भने हामी यति गैर जिम्मेवार छौं कि हामी जसले जे भन्यो त्यहि गर्छौं । २००७, ४६ र ६२ / ६३ मा पनि हामी लहलहै मा लागेका थियौं र त्यसको उपलब्धि के भयो हामीले कहिलै पनि समिक्षा गरेनौं । यो नै हाम्रो सबैभन्दा ठुलो भुल हो । हामी आन्दोलन गर्छौं एउटा तानाशाहको बिरुद्धमा र त्यसको ठाउँमा अर्कोलाई लगेर राखिदिन्छौं । हामी यति निक्रिस्ट छौं कि ऐले हामी जातिको आधारमा लडिरहेको छौं र यसको प्रमुख कारण पनि यहि दलहरु हुन् ।

यो माथि को २ चित्र को आन्दोलन मा तपाइले के फरक देख्नुहुन्छ ? मैले देख्ने फरकहरु:-

1. चित्र १ को आन्दोलन देश जनता र मानवताको लागि हो भने चित्र २ को एउटा निश्चित झन्डा ओढ्ने दल र कार्यकर्ता र तिनका आसेपासेका सम्रिदीको लागि 
2. चित्र १ आन्दोलनकारिहरु शुशिल शान्त र मनाब्ताबदी हो भने चित्र २ मा त्यस्तो व्यक्ति र चरित्र पाउन गारो पर्दछ ।
3. देश र मनाब्तालाई बुझ्ने ब्यक्तिहरु चित्र १ मा देखिएका छन् भने स्वार्थ र हुलदंगा मा विश्वास गर्ने व्यक्ति चित्र २ मा छन् ।
4. पार्टी संग देशलाई तुलना गर्न मिल्दैन भन्ने व्यक्तिहरु चित्र १ मा छन् र चित्र २ मा पार्टी र पार्टी को आफ्नो मात्र स्वार्थ देश भन्दा ठुलो ठान्ने व्यक्ति चित्र २ मा छन् ।
5. चित्र १ नेपाल को नभई फ्रान्स को मानिसहरुले हिंसा को बिरुद्द मा गरेको rally हो भने चित्र २ नेपालको एक दलले निश्चित स्वार्थ पूर्ति गर्न गरेको आन्दोलन हो । 

किन संघियता यो देशमा ?

सोच्नुस तपाई यो देश कत्रो छ बुझ्नुस तपाई विश्व मा कति देश छन् र कतिवटा देशहरु संघीय छन् र संघीय देशहरुको क्षत्रफल कत्रो छ । अमेरिकलाई हेर्नुस, रसियालाइ हेर्नुस र हाम्रै छिमेकी भारतलाई हेर्नुस । भारत हामी भन्दा २२ गुणा ठुलो छ र त त्यहाँ मात्र २९ ओटा state छन् भने हामी भन्दा २२ गुणा ठुलो भएको देशमा त २०० भन्दा बढी संघिय state हुनुपर्ने हो नि यदि हामी कहाँ ९/१० ओटा state बनाउने हो भने । किन बुझ्दैनन् यो नेताहरु यति सानो कुरा । जुन देशले संबिधान सभाको भवन बनाउन नसकेर भाडामा chinese भवनलाई लिईराखेको छ त्यो देशमा १०/१२ state बनाएर के पुरानै बाइसे चौविसे राज्य बनाउने ?

नेपालमा १२० भन्दा बढी जात छन् के तिनीहरु सबैलाई १ १ ओटा राज्य दिने ? वास्तवमा नेपाल राज्य नै ठिक छ जुन एक अखण्ड राज्य हो जहाँ सबै नेपाली मिलेर बसेका थिए । म भन्दिन कि कोहि जाति पिछडिएका छैन, छन् यहाँ धेरै त्यस्ता जाति छन् जो पिछडीएका छन्  त्यस्ता वर्ग पनि छन् जो पिस्लिएका छन् र कुल्चिएका छन् र यसो भन्दैमा नेवारलाइ नेवा: प्रदेश, मगरलाइ, मगर प्रदेश, बाहुनलाइ बाहुन प्रदेश, तामांगलाई तामांग प्रदेश, क्षत्रीलाइ क्षत्री प्रदेश भन्दा कति को उचित हुन्छ र सोच्नुस कि देश विकाश राज्य विभाजन ले हैन एकीकरणले हो जुन देश को जनता मा सद्भाव हुन्छ विवेक हुन्छ र सौहार्द हुन्छ त्यहि देश विकसित हुन्छ र त्यही समाज विकशित हुन्छ । ति जातीहरुलाई सम्मान दिनुपर्छ, समानता प्रदान गर्नुपर्छ र सम्भाबन प्रदान  यहि हो सबै नेपालीले चाहेको कुनै सच्चा नेपालीले  देशलाई जातीय बिभाजन गर भनेका छैनन् । म त भन्छु संघीयता देशको लागि अबैज्ञानिक र जातीय संघियता त घातक र विदेशी चलखेल माध्यम मात्र हो र त्यसका निम्न कारणहरु यी हुन् :-

• सानो राष्ट्र नेपाल जो दुई ढुंगाको तरुल हो । हेर्नुस हाम्रै छिमेकी देशको संघियता र सोच्नुस । भारत को बिहार र उत्तर प्रदेश हेर्नुस एउटा सिंगो नेपाल भन्दा ठुलो छ र अर्को तर्फ तिब्बत हेर्नुस नेपाल भन्दा झन्डै २ गुणा ले ठुलो छ त्यो एउटा चीनको प्रदेश हो र अब पनि भन्ने नेपाललाई संघीयता चाहिन्छ ।
• के भारतमा बहुजाति बसोबास गर्दैनन् ?   
•  पृथ्वीनारायण शाहले एकीकरण गर्नु भन्दा पहिले बाइसी र चौविसी राज्य थियो र त्यस समय हिंसा बाहेक केहि थिएन हरेक समुदायमा हिंसा थियो । यदि देशलाई जातीय संघियतामा लगे एउटा जातले अर्कोलाई घृणा गर्न थाल्नेछन र देशमा जातीय दंगा फैलिन थाल्नेछ । ऐले देखिनै एक जातिले अर्को जातिलाई घृणाको दृस्टीले देख्न सुरु गरिसके यो सबै को कारण हो यहि राजनीतिक दल जसले देशलाई जातीय संघियताको खाडलमा धकेल्न खोज्दैछन् ।
• संघियता जनताको लागि कतिको घातक हुनसक्छ भन्ने कुरा ऐलेको ukraine लाई हेर्नुस र विचार गर्नुहोस । त्यसको सट्टा अखण्ड नेपाल किन नहुने ? मधेशी पहाडी हिमाली हामी सबै नेपाली किन नहुने ?
• जातीय राज्यले कतिको असर गर्छ भन्ने कुराको उदाहरण हो काठमाडौँ को फोहोर नुवाकोट को सिस्टोलमा फाल्न रोक लगाएको । त्यहाँ को केहि नुवाकोट बासीले हाम्रो ताम्सालिंग मा नेवा: राज्यको फोहोर किन फाल्ने भन्दै रोक लगाएका थिए ।   
• के भारतमा जातीय संघियता छ ? के पाकिस्तानमा छ ? यो कहाँको प्रणाली हो जुन नेपाल मा लादिन खोजिदै छ  ? पश्चिमाको, भारतको वा चीनको ? ल मानौ कि १० ओटा जातीलाई राज्य दिइयो के अरु चुपलागेर बस्लान ?
• हामीले आन्दोलन गर्यों विभेदको बिरुद्दमा के जातीय संघियता विभेदयुक्त छैन ?

जनतालाई रोटी धोति र टोपी देऊ ना कि आस्वाशन र स्वार्थी अभिलाषा

तराईमा एउटा रोटी खानसक्ने र कम्तिमा हरेक जनताले एक सरो लाउन सक्ने अवस्था विकाश गर ना कि एक मदेश एक प्रदेश को ढोंग रच र देश र मदेशी जनता र नेपाली सबैलाई गुमराहमा राख ।  हामी अविकसित देशका अबिकसित जनतालाई अहिले केहि पनि चाहिएको छैन मात्र कम्तिमा गाँस, बास र कपास शिक्षा र स्वास्थ र शान्ति मात्र देऊ । न त नेपाली जनताले ६२ / ६३ को आन्दोलनमा नेपाललाई जातीय राज्य बनाऊ भने न त कहिलै भन्ने छन् यी त सब नेपाली गरिव जनता को नाम लिएर लुटी हिडेका पार्टी नेता र कार्यकर्ता को कर्तुत मात्र हो । म त अझ भन्छु ६२ / ६३ को आन्दोलन पनि हाम्रो उचित समय र उचित परिस्थितिको कार्य थिएन त्यो त थियो केवल ७ दलको स्वार्थ रुप जसलाई टेकेर अहिले तिनीहरुले जनता माथि राजनीतिक धक प्रस्तुत गरिराखेका छन् ।

कहिले सम्म आन्दोलन गर्ने ?

• २००७ सालमा पनि खोज्यौं र आन्दोलन गर्यौ र प्रजातन्त्र लेरायौं 
• २०३६ मा पनि खोज्यौं र आन्दोलन गर्यौं र जनमत संग्रह गर्यौँ 
• २०४६ मा पनि आन्दोलन गर्यौं र बहुदल लेरायौं ।
• २०६२ / ६३ मा पनि आएका थियौ र राजा ले गद्दी समेत त्यागी दिए 

तर यी सब आन्दोलन को उपज के हो ? यसको उपलब्धि भनेको सिमित दल नेताहरु  र कार्यकर्ताहरु  र तिनका नातेदारहरुको समृदि मात्र । हे आन्दोलन मा हेलिने जनताहरु तपाईहरु दु:ख बेहोर्नुहुन्छ र एउटा नेतालाई मसिहा बनाउनुहुन्छ र  उसको छोरा छोरी भव्य महल मा बस्छन तर तपाइको सन्तान ले भने बिहान बेलुका १ ओटा रोटी खान पाउदैनन के यहि हो गणतन्त्र के यहि हो समानता के यहि हो समाबेशी व्यवहार के यिनिहरुनै हुन् सर्बहारा बर्गका नेता ? 

तपाइको नेता भव्य महलमा तपाइलाई एउटा झुपडी को नसिब छैन किन ?

तपाईको नेता भव्य महल मा बस्छ तपाइको नसिब मा झुपडी छैन के यहि हो गणतन्त्रको उपज ? काँग्रेस एमाले माओबादी या मदेशबादी जुन दल भएपनि गरिव जनताको नाम मा राजनीति गरिरहेका छन् तर तिनीहरुलाई समृद् बनाउन हैन सधैं गरिव बनाईराख्न किनकि उनीहरुलाई डर छ यदि गरिव जनता समृद् भए भने कसको नाममा राजनीति गर्ने ?  "मलाई त लाग्छ, तपाई सोच्नुस यदि तपाईको बाहु बाजेले देशलाई सोचेर सम्झेर र बुझेर निर्णय लिएको र सहि देश भक्तलाई नेता बनाएका भए अहिले मेरो नेपाल हाम्रो नेपाल समृद् र बिकसित हुने थियो । यदि अहिले तपाइले देशलाई बुझ्नु भयो र सहि कदम  लिनुभयो भने तपाईका सन्ततिले त कम्तिमा सुन्दर शान्त र बिकसित नेपाल देख्नेछन् ।  त्यसैले म तपाई सबै नेपाली दिदि बहिनि दाजु भाई आमा बुबा, मदेशी, हिमाली र पहाडी जो जहाँ जे भएपनि देशलाई सम्झिनुहोस बुझ्नुहोस् र सहि समयमा सहि निर्णय लिनुहोस् भन्नचाहन्छु जसले गर्दा कम्तिमा तपाइको सन्ततिले तपाइलाई गर्व गर्नसकोस ।"

Chitra Bahadur KC

रानी एश्वर्य

सोनिया गान्धी (क्रीस्चियन) लाई पशुपतिनाथ

मन्दिरमा जान रोक्दै २४ घण्टा भित्र देश छोड्न
आदेश दिनु भएको थियो।
राजा विरेन्द्र :- भारतिय विदेशसचिव एस॰ के॰ सिंह
६ सुत्रीय
प्रस्ताव लिएर नेपाल संगको नाकाबन्दी फुकुवा गर्न
नेपाल नेपाल
आए...उनले
ल्याएको सो प्रस्तावमा नेपालको सार्वभौम सत्तालाई
समाप्त पार्ने
खालका कुराहरू थिए ।श्री ५ वीरेन्द्रबाट
भारतको सो प्रस्ताव ठाडै अस्वीकार
भयो भारतका विदेशसचिवले
राजासँग भेट्न पनि पाएनन ।
तत्कालीन प्र.म. मरिचमान श्रेष्ट :- २०४५
सालमा मा भारत ले
नेपालमा नाका बन्दी लगाउदा पनि देशका जनता लाई
आवश्यक पर्ने
सम्पुर्ण खाद्यान्न,
औषधि लताकपडा लगाएतका सामान हरु संचित गरेर
देश चलाए
तर भारत संग एक पल पनि झुकेनन् ।
तर २०४६ सालमा राजनैतिक दल हरुले पुन
जनआन्दोलन गरे । राजा विरेन्द्र ले
प्रत्यक्ष शासन छोडे र प्रजातन्त्र बाही़ाली गरे तर
नेतातन्त्र भयो, २०४६ सालमा सबिधान बन्यो ,
त्यस्को विरोध गर्दै २०५२
सालमा माओवावादी ले सशत्र संघर्ष सुरु गरे, दश
वर्ष युद्ध भयो ,
युद्धको नाम मा सरकार र विद्रोद पार्टि ले १७ हजार
बढिले ज्यान लिए, ६२-६३
जनआन्दोलन आन्दोलन-२ भयो , गणतन्त्र
आयो ??? होईन
फेरी नेतातन्त्र आयो । चुवान
भयो नेपालीको अर्वौ स्वाहा, फेरी संबिधान बनाउने
नाटक भयो अर्वौ स्वाहा । ५ वर्ष सम्म लुटे
जनता लाई नेतातन्त्रको फाईदा उठाए
भ्रष्टचार गरे, राज्यको ढुकुटी आफन्त लाई बाढे
अन्तत्
खर्वौ डुवाउदौ संविधान सभाको क्रिया कर्म गरे । ५
वर्षमा दिन नसकेको संविधान १
वर्षमा दिने अफर गर्दै जनतालाई चुनाव
मा सहभागी गराए , चुनाव
भयो फेरी जनताको अर्वौ सके, संविधान हल पुगे
औठा छाप हरु
संबिधान बनाउन , पढेलेखेका लाई अरब पठाए देश
मा भएका अलि अलि लाई बेरोजगार
बनाए ।

देशभक्त

 नेपालीहरुजस्तो स्वतन्त्रताको धज्जी उडाउदै गतिछाडा, अनुशासनहीन र असभ्य यो दुनियामा शायदै कोहि होला, यहाँ नीति नियम अनुशासन केहि छैन, गुण्डा र भ्रष्टलाई राजनीतिक संरक्षण मात्रै छैन, उनीहरु नै देश हाक्ने नेता छन्, नेताहरु जनताका सेवक कम, मालिक ज्यादा भएका छन्, नेतालाई जनताले केहि भन्ने हिम्मत गर्दैनन्, जनतालाई त नेताले एकैछिनमा गायब बनाउन सक्छन, जुनसुकै योजनामा भ्रष्टाचार छ, भ्रष्टाचार रोक्न भन्दा पनि कसलाई कति कति बाड्ने भनेर खुल्लम खुल्ला बादबिबाद चल्छ, लाठि र गोलि नै चल्छ, निरिह जनता मूकदर्शक भएर सबै हेर्छन, चुनाब आउछ अनि मूर्ख भएर तेइ भ्रष्टलाई जिताएर पठाउछन, वरिपरि सबै राष्ट्र सम्पन्न हुदै जान्छन, नेपालीहरु गोरु जोतिएको जस्तै जोतियेकै छन्, दुइ छाक महँगो घाँस किनेर खान्छन, ङ्गिच्च दांत देखाएर हास्छन, हामीहरु राष्ट्रप्रेमी, हामीहरु बीर गोर्खाली, हाम्रो सगरमाथा, बुद्ध हाम्रो, अहिलेसम्म उपनिवेश नभएको स्वतन्त्र देश हाम्रो, बस येत्ति कुरा जुगौदेखि फलाक्छन, कहिलेसम्म हो येही कुरा फलाक्ने? पुर्पुरोमा हात राखेर कसरि अरुले येत्रो प्रगति गर्यो भनेर सोच्छन, शायद भुटानले पनि नेपालीलाई चिनेर नै देश निकाला गरेका होलान

Resham Filii Nepali Movie Song "Paari Tyo Daada Maa Hera Ghaam Lagyo Ghamailo"

फेरी एक पटक काँग्रेस र एमाले ए. ने. क. पा. माओबादीद्वारा लतारियो

फेरी एक पटक काँग्रेस र एमाले ए. ने. क. पा. माओबादीद्वारा लतारिएको छ । स्पस्टरुपमा २ तिहाई जनता को साथ पाएर पनि काँग्रेस र एमाले ले देश र जनतालाई माघ ८ मा जनतालाई संबिधान दिन नसक्ने  भएका छन् ।
पटक पटक माघ ८ मा संबिधान जारी गर्ने प्रतिबद्दता गरेका दलहरु अहिले भने माघ ८ मा संबिधान नआउने तर १ महिना भित्र संबिधान जसरि पनि जारी गर्ने भन्न काँग्रेस र एमाले ले थालेको छ । सहमति को रटान नछाडेको माओबादी प्रक्रियामा जान नदिने खेलमा छ भने काँग्रेस र एमाले भने प्रक्रियामा गएर भए पनि संबिधान जारी गर्छौं भन्दै छन् तर गर्न भने सकेका छैनन् ।

विश्व राजनीतिमा यो नै एउटा यस्तो घटना भएको छ जहाँ अल्पमतले बहुमत माथि हावी भएको जस्तो देखिन्छ ।

पटक पटक माओबादी द्वारा लतरिएको काँग्रेस र एमालेको  अहिले पनि उस्तै हबिगत भएको जस्तो देखिन्छ । जनताले बहिस्कार गरिसकेको जातीय संघीयतालाई माओबादीले रटेको देख्दा माओबादीको हबिगत पनि प्रजा परिषद जस्तै बिलिन नहोला भन्न सकिन्न । 

नव बर्ष २०७२ को हार्दिक मंगलमय शुभकामना

जहाँ छन् बुद्धका आँखा स्निख शान्त र सुन्दर

जहाँ छन् बुद्धका आँखा स्निख शान्त र सुन्दर
त्यहाँ छ शान्तिको क्षेत्र मेरो राष्ट्र मनोहर

प्राण भन्दा प्यारो लाग्छ मेरो देश कता कता
झाल्किन्छ ममता मेरो भाव गंगा जतातत
जहाँ छन् बुद्धका आँखा

माया नेपालको लाग्छ नेपाली इतिहासको ... । २
माया प्रकृति को लाग्छ कला भाषा र भेषको

पुर्खाको  मन्त्र यो जप्छु चौतारीमा बसी
जननी जन्म भुमिस्च स्वर्गदपि गरिएसी
जहाँ छन् बुद्धका आँखा

छ ठुलो चाहना मेरो आमालाई हँसाउने । २
सर्बोच्च सिखरबाट बिश्व शान्ति सुनाउने
यहि प्यारो मित्रिखा माथि पौरखी बनिकन गर्छु यो चाहना पूर्ण गरिदेर समर्पण ।

जहाँ छन् बुद्धका आँखा स्निख शान्त र सुन्दर
त्यहाँ छ शान्तिको क्षेत्र मेरो राष्ट्र मनोहर

प्राण भन्दा प्यारो लाग्छ मेरो देश कता कता
झाल्किन्छ ममता मेरो भाव गंगा जतातत
जहाँ छन् बुद्धका आँखा

एमाले भयो सिउरे भाले

यो भनि राख्दा कुनै अनर्थ नलागोस यो नेपाली जनतामा चलेको हल्ला थियो कुनै बेला एमालेलाई 'एमाले न पोथी न भाले' भनेर जिस्काउने गर्ने गरिन्थ्यो त्यो पनि बढी बाम पन्थी दलका कार्यकर्ता र नेताहरुलेनै तर ऐले समय बदलिएको छ र ऐले एमाले सिउरे भाले भएको छ । संबिधान सभाको दोश्रो निर्वाचन पश्चात एमाले दोश्रो ठुलो दल बनेको छ र ऐले उसकै डाक मा देश चलिरहेको छ यध्यपि उसको नेतृत्व मा सरकार नभएपनि देशमा संबिधान दिने जिम्मेवारी भने ऐले एमाले अध्यक्ष के. पी. ओली ले लिएको जस्तो देखिन्छ किनकि हरेक बिषय मा उनि नै आगाडी देखिन्छन तर नेताहरुले जति सहमति भनेपनि सहमतिको लक्षण भने देखिएको छैन ।

दोश्रो निर्बाचन अगाडी माओबादी र मदेशबादी दलले काँग्रेस र एमालेको टुप्पी रिङ्गाउने गर्दथे तर अहिले भने समय फेरिएको छ । ऐले एमाले अध्यक्ष के.पि ओलीले माओबादी र मदेशबादी दललाई रिङ्गाउन खोज्दै छन । माओबादी जो जातीय पहिचान मा देशलाई संघियतामा लैजान खोज्दै छ तर एमाले र काँग्रेस यो पक्षमा कदापी आउने छैनन् किनकि दोश्रो चुनाब को माओबादीको नराम्रो हारको कारण नै जातीय आधारमा संघियता ल्याउन खोज्नु थियो ।

ऐले माओबादी प्रति नेपाली जनता नराम्रो बितृष्णा फैलिएको छ र जनताको भरोसा टुट्दै गएको छ यसको प्रमुख कारण माओबादी अधक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको बोलीको ठेगान नहुनु उनि जहाँ जान्छन जातीय राज्य बाँडिदिने आस्वासन दिन्छन । तामांगलाई ताम्सालिंग, नेवारलाई नेवा: किरातलाइ किरात राज्य दिन्छु भन्दै हिडछन् । तर उनीले यो सोचेनन कि १३० भन्दा बडी जति भएको देशमा कतिओटा जातीय राज्य बनाउने ? यसो भन्दै हिडेको देख्दा उनीमा कुनै दुरदर्शी  भने नभएको देखिन्छ । ऐले माओबादी फुटेर ४/५ ओटा भैसक्यो यसको प्रमुख कारण पनि माओबादीको नेतृत्व गर्ने सैली को राम्रो बिकाश नहुनु जस्तो देखिन्छ ।

यो समयमा एमाले भने राम्रो मुद्दाको अडान लिएर बसेको देखिन्छ त्यो हो जातीय आधारमा संबिधान बनाउन नहुनु भौगोलिक आधारमा हुनु पर्ने । यसमा दुइ ठुला दल काँग्रेस र एमाले को साझा धारणा छ र यो नै नेपाल र नेपाली को चाहना पनि हो जुन दुरदर्शी छ ।

हाम्रा प्रमुख news portal sites जो निकै चलेका छन् तर ...

हाम्रा प्रमुख धेरै  news portal sites जो निकै चलेका छन् । तिनीहरु चल्नुको खास कारण र तिनीहरु हरुको अहिलेको समाचार लेख्ने तरिकाहरु जो साधारण जनतालाई मन पर्दैन किनकि त्यो समाचार कुनै तथ्यमा आधारित देखिदैन । ति मध्य म एक दुइ साईटहरु हुन अनलाईन खबर र रातोपाटी । यी न्युज साइट कि त प्राय पोर्न कुराहरुको समाचार लेखिरहेका हुन्छन कि त कि एउटा दलको नेताको खिल्ली उडाइरहेका हुन्छन ।

यहाँ मैले सबुत सहित देखाएको छु । यो लिंक मा जानुस तपाई ले आफै थाहा पाउनुहुन्छ ।

http://www.onlinekhabar.com/2015/01/226275/

http://www.ratopati.com/2015/01/06/196473.html

मलाई थाहा छ साथीहरु तपाईहरु धेरैले यी sites निकै हेर्नु हुन्छ तर यी sites हरु ले राम्रो समाचार र हामीलाई दैनिक update पनि गर्छन तर यस्तो चलेको site ले साना तिना र अस्लिल तथा कुनै एक राजनीतिक दल को व्यक्तिलाई मात्र आछेप लगाउने कुरा लेख्नु के जायज हुन्छ ? र तपाई ले देख्नु भएको होला onlinekhabar को हरेक page मा कमेन्ट बक्स छ, त्यो हुनु नरम्रो त होइन तर त्यो कमेन्ट बक्स मा राम्रो कुरा भन्दा नराम्रो बढी लेखिन्छ कि त अस्लिल हुन्छ कि एउटा नेतालाई गालि गरिएको । तपाइलाई कस्तो लाग्छ तर म त भन्छु हामीले नेतालाई गालिगरेर भन्दा खबरदारी गरेर सहि track मा लेराउन सक्छौ र त्यसो गर्नुपनि जरुरि छ ।

देश को लागि सोच्नुस देशको लागि कम गर्नुस र देशलाई बनाउनुस केवल आफ्नो दायित्व निर्वाह गरेर ।

मलाई माओबादीको जातको नाममा राजनीति खल्लो लाग्यो

मैले माओबादी लाई भोट दिए तर ऐले आफु प्रति घिन लाग्यो किनकि आफुले जनतालाई आस्वासन बाड्दै हिनेको सबै कुरा बिर्सेर माओबादी जातको   नाममा राजनीति गरिरहेको छ । हिन्दु धर्म को नाम मा राजनीति गर्न खोज्दैछ रा प्र पा नेपाल ले भन्ने माओबादी जातीय कुरा उठाएर देश को सार्बभौमता लाई नै मेट्न खोजेको जस्तो अनुभूति हुन् थाल्यो मलाई  । त्यसैले मलाई माओबादीको जात माथि को राजनीति मन परेन ।

सडक  को आवाज मात्र आवाज देशको आवाज हरेक मन को आवाज र २०७० को भोट को आवाज के हो ? म फेरी भन्छु मैले नुवाकोट बाट भोट हालेको हो र हाम्रा स्वोर्गीय नेता पोस्ट बहादुर बोगटीज्युलाई भोट दिएको हो तर आज लाग्दैछ मैले किन माओबादी लाई भोट दिएछु !!!

र म ति हरेक सडक मा आउने हाम्रा दाजुभाइलाई के भन्न चाहन्छु भने तपाइले आफुले आफ्नो अधिकार खोज्नु राम्रो कुरा हो तर अरुको अधिकारलाई  बेवास्ता गर्नु यो कहाको न्याय हुन्छ ?

र अन्तिममा तपाई हरुलाई आग्रह गर्छु मैले यो राजनीति नबुझेको हो कि !!! कृपया कमेन्ट बोक्समा धारणा राखिदिनुहोला ।

- नेपाली केटो